تنها چیزی که خرجی ندارد ،

جاری شدن در ذهن دیگران است


پس چه بهتر است آنگونه جاری شویم

 که خنده برلبانشان نقش ببندد.... نه نفرت در دلشان....  

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

شب تـار است و ره وادی ایمـــن در پیش

آتش طــور کـــجا موعــــد دیــدار کــــجاست

هــر کــــه آمـــد به جهان نقش خرابـــــی دارد

در خـــرابات بگــــویید کــــه هشیـــار کـــجاست

آن کــــس است اهـــل بشارت کــــــه اشارت داند

نکــــته‌ها هست بســـی محـــرم اســـرار کــجاست

هـــــر ســــر مـــوی مــــرا بـا تـــو هـــزاران کــــار است

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی

خـــون خوری گـــر طلب روزی ننهــاده کـــنی

آخــرالامـــر گــــل کــوزه گـــران خواهــی شــــد

حالیـــا فکـــر سبــو کـــن کـــــه پـر از بـاده کنـــی

گـــــر از آن آدمیــانی کـــــه بهشتت هوس است

عیـــش با آدمـــی ای چنــــد پـری زاده کنــــی

تکیــــه بر جای بزرگان نتوان زد به گــــــزاف

راهیست راه عشـــق کـــه هیچش کـــــناره نیست

آن جـــا جــز آن کـــه جـان بسپارند چـاره نیست

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود

هـــر آن کــــه جانب اهـــل خدا نگــه دارد

خـــداش در همـــه حـــال از بلا نگــــــه دارد

حــدیث دوست نگــویم مگر به حضــرت دوست

گفتــم ای سلطـــان خوبان رحـم کــــن بر این غـــریب

گفت در دنبال دل ره گــــم کـــند مسکـــــین غریب

گفتمــش مگـــذر زمانی گـفت معـــذورم بــــدار

خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب...

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست...

در انـــدرون مــــن خستـــه دل نـــدانــــم کــیســت

کــــه مـــن خموشـــم و او در فغــان و در غوغاست...

یک گلدان پر از گل هر مکانی را به شکلی باورنکردنی باروح و سرزنده می‌کند. اما واقعیت این است که هدف اصلی این زیبایی ما انسان‌ها نیستیم. شاید در وهله اول جذابیت گل‌ها نه برای چشمان زیبا پسند بشر، که برای آن دسته موجوداتی تهیه و تدارک دیده شده که وظیفه حفظ بقاء گونه آنها را بر عهده دارند. بله منظورم حشرات یا پرندگانی هستند که جذب رنگ، شهد یا عطر و بوی گل شده و وظیفه‌ی خطیر گرده افشانی گیاهان را خواسته یا ناخواسته برعهده می‌گیرند. این وظیفه مبهوت کننده نتیجه تکامل شگفت‌انگیز در رنگ یا شکل گیاهان است که سعی در جلب توجه هر چه بیشتر دارند. بعضی که حتی پا را فراتر از این نهاده و در مسیر این انقلاب تکاملی، شکل و ظاهری عجیب به خود گرفته‌اند به طوری که شباهت‌های عجیبی به دیگر جانوران یا موجودات تمثیلی پیدا نموده‌اند.

در طبیعت شاید گل ارکیده از این نظر پیشتاز باشد. ارکیده یا گل ثعلب که در مناطق مرطوب و بویژه در جنگل‌های بارانی یافت می‌شود، گیاهی است با گونه‌های متعدد، به طوری که تعداد گونه‌هایش دو برابر پرندگان و چهار برابر پستانداران برآورد می‌شود. رنگ گل‌های ارکیده پر زرق و برق و پر جلوه بوده به طوری که حشرات و پرندگان را به راحتی جذب خود می‌کند، این گل‌ها در اصل نوید بخش شهدی خوش طعم و گوارا هستند. اما در مورد اشکال عجیب آنها می‌توان گفت که روند تکامل این گیاه،  بر مبنای نیاز به گرده‌افشانی پی‌ریزی شده و از این روی در طول این تکامل عجیب، اشکالی خاص از این گل بوجود آمده‌اند که در نوع خود بسیار دیدنی و در عین حال خاص به شمار می‌روند. بعضی از این گل‌ها بیشتر میزبانی زنبورها را برعهده دارند و به همین دلیل باب طبع آنها آرایش یافته‌اند، در حالی که دیگر گونه‌ها در جهت گرده‌افشانی توسط مرغان شهد خوار یا دیگر گونه‌های حشرات تکامل پیدا کرده‌اند.

البته در کنار این نیاز طبیعی، رنگ مبهوت کننده و تنوع زیستی آنها، دیگر مخلوق این جهان یعنی بشر را نیز مجذوب خود کرده، چرا که انسان همیشه و در همه حال تشنه‌ی زیبایی بوده و خواهد بود. عاشقان حقیقی گل‌های ارکیده این گونه‌ی گیاهی را ارج می‌نهند، چرا که اشکال زیبای آن که به نوعی یادآور دیگر موضوعات و مفاهیم بوده، خود معجزه‌ای است از طبیعت که به شکلی باورنکردنی در قالب گل‌های رنگارنگ رخ نموده است. در ادامه توجه شما عزیزان را به شماری از تصاویر این گل‌های خاص و دیدنی جلب می‌کنیم.

اینم یکی دیگه از شعراییه که من خیلی دوستش دارم

این شعر از دکتر علی شریعتی هستش

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد؟

نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت.

ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد

گلویم سوتکی باشد

به دست کودکی گستاخ و بازیگوش

و او یکریز و پی در پی دم گرم خودش را در گلویم

سخت بفشارد.

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد

بدین سان بشکند

هر دم سکوت مرگبارم را

              دکتر علی شریعتی

گفتم خدایا سوالی دارم

بخند تا دنیا به روت بخنده :)

ا عــادت کـردیـم وقـتـی تـوی خــونـه فــیـلم مـی بـیـنـیم ، تمام که شد و بـه تـیتـراژ رسـید دسـتـگاه رو خـامــوش مــی کـنـیـم... یـا اگــه تـوی ســیـنما بـاشــیم ســالـن رو تــرک مـی کــنـیم . مـا تـوی زنــدگـیـمون هـم هـیـچ وقــت کــســانی کــه زحــمـت هـای اصــلـی رو بــرای مــا می کشن نـمی بـیـنیم ، ما فـــقـط کــســانـی رو دوســت داریـم بـبـینـیم کــه بــرامـون نـقـش بــازی مـی کـنن!